Anomalia

W projekcie wzięły udział grupy:

  • Czy w Bałtyku będą Delfiny?
  • Dzieci z Dolnego Miasta
  • Typiarki
  • Slutt å stjele ideene mine / It’s not nice to steal ideas
  • Wigor

Przedsięwzięcie realizowane przy wsparciu Fundacji Artystów Kolonia Teraz.


x: coś się dzieje
może ty jakoś inaczej wyglądasz
w tym świetle.

y: no nie wiem
nie ma co się dziwić
pewnie przez ten wiatr i ulewy
bo palące słońce jest tutaj raczej normalne

x: Zmieniłeś się zupełnie
od kiedy tu ostatnio byliśmy
albo inaczej patrzę.

y: zmieniło się
inaczej patrzysz
za nisko trzymasz głowę
rozejrzyjmy się jeszcze

Proponujemy wyjście poza bezpieczeństwo schematów i przyzwyczajeń do monotonii. Kiedy jesteśmy zajęci codzienną rutyną, każde od niej odstępstwo zwraca na siebie uwagę. Nieprzewidywalne wytrąca z równowagi, niepokoi, wywołuje sprzeciw bądź zachwyt, jest tępione lub pożądane, budzi skrajne emocje albo – co gorsza – jest wypierane.

Czasem warto poznać konstrukcje charakterystyczne dla danych kontekstów i zastanowić się, dlaczego wydają się niepoprawne. W kwestii anomalii nie ma jednego wspólnego standardu. Np. dobór okresu odniesienia może być podyktowany różnymi czynnikami – od rana do wieczora, od poniedziałku do piątku, od roku do dziś. W wielu przypadkach jako okres odniesienia przyjmuje się ostatnie „okrągłe trzydziestolecie”. Dzięki takiemu podejściu przedstawiane wyniki są intuicyjnie zrozumiałe dla „współczesnego człowieka”, bo punktem odniesienia jest „to, co znamy”.

Poruszamy się gdzieś pomiędzy: istotnymi faktami, trzymaniem się przedawnionych szablonów a fantazją o jedynej słusznej prawdzie. Chodzi o różnice w podejściu i ogólne porównanie aktualnego stanu z tym, który występował wcześniej, lub którego spodziewać się powinno w przyszłości.

Dla pewnego obrazu tego, co jest uznawane za standard, a tego, co wykracza poza, zostały w danych grupach dokonane obserwacje konkretnego obszaru czasowego, geograficznego, kulturowego bądź społecznego i ogółem tego, co według nich jest uznawane za coś, co „odbiega od normy”.

W tej edycji Wolnych Pokoi tworzonej wspólnie z Galerią UL poprosiliśmy naszych kolegów i koleżanki, których mieliśmy okazję poznać podczas poprzednich wydarzeń (uczestników tworzących, jak i obserwujących) o stworzenie grup warsztatowych, w których mniejszością są „artyści” (według ogólnie przyjętej / uproszczonej tego określenia definicji).

Zespoły zostały utworzone z osób w różnym wieku, z bardzo różnymi doświadczeniami, powiązanych z różnymi środowiskami. Same w sobie bezpośrednio wpisując się w pewną odrębność, we własnym zakresie pracowały nad uniwersalnymi hasłami tematycznymi i przy okazji kreowania spójnej myśli, szukały wspólnie najbliższych im odniesień.

pokojówki
M&B


Wystawa przynależy do cyklu Plaster, realizowanego w Galerii UL:

Plaster — W każdym ulu znajdziemy wiele plastrów, są one jego nieodłączną częścią. Plastry występują również w naszym ULu, jako owoc wspólnej pracy, stanowiąc cykl niepowiązanych ze sobą wydarzeń wystawienniczych, inicjowanych przez chętne do pracy grupy.

Fodokumentacja

Materiały