Zwulgaryzowany przedmiot pożądania

Piotr Tadeusz Mosur

Wystawa: Zwulgaryzowany przedmiot pożądania
Artysta: Piotr Tadeusz Mosur
Czas trwania: 24.01—29.02.2020, czynne pn-ndz 11⁰⁰—19⁰⁰
Miejsce: Centrum Praskim Koneser, Plac Konesera 10a (pasaż), Warszawa
Kuratorka: Karolina Kliszewska
Organizator: Nizio Galeria

„Szkoła przygotowuje dzieci do świata który nie istnieje”. Przypominając te słowa Alberta Camusa warto zadać pytanie, w takim razie co przygotowuje dziecko do wejścia w dorosłość? Najprostszą odpowiedzią na to pytanie jest „otoczenie”, wychowywane w konkretnej kulturze dzieci jak gąbka chłoną wzorce, zachowania, treści przekazywane, to kultura obudowuje małego człowieka w dorosłość. Oczywiście to banał, ale i równy z tym jak przyjmowanie treści zawartych m.in. w bajkach apriorycznie jako moralitet, bez krytycznego spojrzenia na ich przekaz. Uśpiona czujność nierzadko nie pozwala na należyty ogląd przystosowania treści przeznaczonych dla dzieci, tym samym zadania fundamentalnego pytania czy są one rzeczywiście transparentne i wychowują w sposób jakiego życzyliby sobie tego rodzice czy moraliści jak wyżej wymieniony Camus. Śledząc rozmaite treści, przeznaczone dla małego odbiorcy, jak zabawki, bajki, czy książki możemy natknąć się na przekaz, który bynajmniej do nich trafić nie powinien, a jednak, zobligowane zyskiem molochy, widzące w dzieciach biznesową możliwość, nakierowane na pozyskanie za wszelką cenę małego klienta, nierzadko nie baczą na użyte środki jak i konsekwencje nimi wywołane, posuwając się do zachowań sprzecznych z założeniami pedagogiki. Wszechobecna w bajkach przemoc, bezpośrednio odwołujące się do militariów zabawki, apologia okrucieństwa, która nieuchronnie zostanie naświetlona w czasie gdy dziecko stanie się dorosłym, rodzi wielkie niebezpieczeństwo niekontrolowanego szerzenia się wyżej wymienionych patologii w niespotykanej dotąd skali, spełniając Kantowski pogląd na to iż przy zachodzeniu wielkich przemian ujawnia się jedynie sposób myślenia widzów, w tym przypadku widzów od najmłodszych lat przesiąkniętych manipulacją, w której przemoc jest możliwością jak każda inna, sukces powinien być odnoszony za wszelką cenę, a empatia może być kategoryzowana jako słabość. Uwydatniając zgubną w moim rozumieniu retorykę postanowiłem naświetlić tego typu zachowania w książce nawiązującej swoją stylistyką do najpopularniejszej figury podręcznika wychowawczego jakim jest elementarz, przeformułowawszy jego tytuł na Rudymentarz od słowa ‛rudymentarny’, a więc bardziej zwracając uwagę na całość wychowania, a nie tylko jego szkolno-dydaktyczny wymiar, na zasadzie pastiszu, budując całą jego treść z wyselekcjonowanych treści amoralnych, bezpośrednio wyciągniętych z mediów skierowanych do dzieci, które chciałoby się ażeby pozostały niewinne.

Piotr Tadeusz Mosur

(…) wziął on na warsztat szkolny elementarz czyniąc go narzędziem krytyki kulturowej. Elementarz/rudymentarz (jeden z elementów składających się na wystawę Zwulgaryzowany przedmiot pożądania), jak sama nazwa wskazuje, odwołuje się do rudymentarnych kwestii związanych z edukacją szkolną. Piotr gromadzi w podręczniku przykłady kulturowych wypaczeń, czyniących dzieci mordercami w białych rękawiczkach, czy też marionetkami zbiorowej euforii. Artysta ten antyedukacyjny konglomerat porządkuje i stylizuje, kładąc przed nami manifest dzisiejszych wartości. Podejmuje tym samym polemiką z wydawnictwami szkolnymi, ich konstrukcją merytoryczną symboliczną oraz, a może przede wszystkim przesłaniem społecznym (…)
prof. Jarosław Bauć